آئین مستان

سر تا سر مدینه را ماتم گرفته

از داغ باقر العلوم عالم گرفته

یا سیّدی یاابن الحسن آجَرَکَ الله

از این مصیبت عظیم آه و واویلا

 امام صادق شد یتیم آه و واویلا

یا  سیّدی یا ابن الحسن آجرَکَ الله

آن کس که ختم الانبیاء داده سلامش

 شد پاره پاره جگر از زهر هشامش

یا  سیّدی یا ابن الحسن آجرَکَ الله

در هفتم ذی حجّه خون قلب زهرا شد

  امام باقر کُشته از ظلم اعدا شد

یا سیّدی یا ابن الحسن آجرَکَ الله

از کرببلا تو یادگاری

چون خون شهید پایداری

بر نیزه سر حسین دیدی

بار غم او به جان خریدی

پرپر ز خرابه لاله دیدی

بی جان دل شب سه ساله دیدی

روز شهادت امام باقر است ، امروز بقیع خلوتِ ، فدای آن آقائی که امروز عزاداری ندارد اما مثل چنین روزی وقتی امام باقر به شهادت رسید مدینه یک پارچه ضجه وماتم شد .دوستان و شیعیان حضرت آمدند . شاگردان امام باقر عقب جنازه وا اماما می گفتند . امام صادق بر بدن بابا نماز خواند ، بدن مطهر امام باقر را بردند داخل بقیع کنار قبر پدرش زین العابدین دفن کردند، احترام کردند .

عرضه بدارم آقا بدن شما را شیعیان و دوستان بردند داخل بقیع دفن کردند اما کربلا به فدای آن بدنی که سه شبانه روز روی خاک گرم کربلا بود . بنی اسد بدن را نشناختند تا اینکه امام سجاد آمد بدنها را یک یک معرفی کرد فرمود : بنی اسد یک قطعه حصیر بیاورید ، بدن بابا را در میان حصیر گذاشت همینکه بدن را گذاشت داخل قبر دیدند بالا نیامد بین اسد نزدیک شدند دیدند آقا لبها را بر آن رگهای بریده گذاشته ، هی می گوید : بابای غریبم حسین .

یادگار كربلامنم،عزادار كربلا منم

حسین و با لب تشنه كشتن،مارو بردن اسارت

خدایا دلم می خواد برم باز،به كربلا زیارت

وای وای وای، روی لبمه شهادتین

وای وای وای، السلام علی الحسین

مونده فقط ای خدا برام

خاطرات كربلا و شام

خدایا كی گفته جای زینب،تو مجلس شرابه

مزار رقیه شد بمیرم،یه گوشه ی خرابه

وای وای وای شیرینی زندگیم كجاست

وای وای وای همبازی بچه گیم كجاست

وای وای وای روی لبمه شهادتین

وای وای وای السلام علی الحسین

دلی كه تا كربلا میره

تو گودی قتلگاه میره

خدایا خودم دیدم حسین و به خاك و خون كشیدن

خدایا خودم  دیدم با خنجر سر از تنش بریدن

وای وای وای روی خاكا دست و پا می زد

وای وای وای مادرش رو هی صدا می زد

دانلود با صدای حاج محمود كریمی

دانلود با صدای سید مهدی میرداماد

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد

تو رو خدا اینجور نیست،قربون دلت برم آقاجان،قربون صفای دل شما عزادارای امام باقر ،یكی از دوستان خوب اباعبدالله الحسین می فرماید:شهادت امام باقر،طلیعه دار مُحرمه،شهادت امام باقر كه میرسه،بوی عاشورا میآد،آی حسین،ما  جاموندیم،همه كربلایی ها رفتند عرفه كربلا،خیلی مونده حالا،اما میشه خوند

باز این چه شور است،كه در خلق عالم است

حسین.......

اگه بدونی این حسین گفتنت چیكار میكنه،مادرش میگه جان،حسین........

از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد

دست و پا گم کرده ای دیدم دلم  آمد به یاد

سر به هم آورده دیدم برگ های غنچه را

اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد

مگه یادم میره،زیر اون خیمه نیم سوخته،عمه ام همه ی مارو جمع كرد،همه ی ما مثل جوجه های پر شكسته،سرهامون رو زیر بال و پر هم دیگه برده بودیم،آروم آروم گریه میكردیم،آخه عمه ام گفته بود بلند بلند گریه نكنید،همه ی اینها یه طرف،اما اونی كه باقرالعلوم رو میكشه،اینه،همه شهادت ها یه طرف،جسارت ها یه طرف،كتك ها یه طرف،ریسمان ها و زنجیر ها،تازیانه ها یه طرف،اون نیمه شب توی خرابه یه طرف،یه همبازی داشتم،هر چی گفتم عمه جان رقیه،اینقده گریه نكن.آخه شما كه نمی دونید،شما ها كه خبر ندارید اینها كی بودند

طفلك بی تاب را هم می زدند

كودك در خواب را هم می زدند

آی كربلا.......حسین..........

خسته در بند غمم بال و پرم می سوزد

نفسم با جگر شعله ورم می سوزد

با دلم زهر چکرده است خدا می داند

جگرم نه که ز پا تا به سرم می سوزد

دست و پا می زنم و ذکر لبم یا زهراست

گوشه ی حجره همه برگ و برم می سوزد

ز آن همه ظلم که دشمن به سرم آورده

در غمم زار نشسته پسرم می سوزد

گر چه در آتشم و پا به زمین می کوبم

قصه ی کرببلا بیشترم می سوزد

هر که این قصه شنیده است ولی من دیدم

خون دل خوردم و شب تا به سحر نالیدم

واغربتا وای وای

دل دیوانه من گشته گریزان امشب

شده در وادی غم بی سر و سامان امشب

به امیدی که برد ره به بیابان بقیع

سر نهاده است به هر کوی و بیابان امشب

می رود تا که ببیند به کجا دردل خاک

پیکر حضرت باقر شده پنهان امشب

بشتابید در آن مدفن بی شمع و چراغ

کند از آتش دل شمع فروزان امشب

سبط سبطین نبی با تن مجروح ز کین

شده بر جده خود فاطمه مهمان امشب

اثر زهر به زین تعبیه بر پیکر او

داده بر زندگی اش یکسره پایان امشب

امشب دلت را راهی مدینه کن ، با چشم دل نگاه کن ببین بقیع زائر ندارد . امام باقر عزاداری ندارد ، قربان قبر بی شمع و چراغ تو ، امشب دل شیعیان مدینه است ، امشب هم ناله شوید باامام صادق ، امشب امام صادق کنار بستر بابا اشک می ریزد امام باقر (ع) فرمود : من امشب از دنیا می روم چون پدرم زین العابدین شربت آبی آورد و مرا به لقای حق تعالی بشارت داد

آی دلهای کربلائی ، امام باقر در لحظات آخر بدست حجت خدا آب می آشامد اما فدای جد مظلومش حسین ، با لب تشنه میان گودی قتلگاه ، همه با هم صدا بزنیم حسین .